New York ve Sanat

Ve... Artık gelinlik peşinde koşma turlarını tamamlayan bir insan olarak New York'a ikinci gidişimde şükür ki artık istediğim şeyleri yaparak zaman geçirdim. Turistik etkinliklerden uzak, sanat peşinde koştum bu sefer. Neler yaptım? Bu sefer geceleri için planlıydım. Tek tek anlatayım. 

Öncelikle evlilik yıldönümümüzde Blue Note'a gittik. Meğer dünya çapında ünlü bir caz clubmış kendisi. Ki ben şu aralar caza takık olduğum için, itina ile seçtim, arkadaşlarımın tavsiyesini dinleyerek mekanı. Ancak bir uyarı: saat 20: 30 oturumuna masada oturmak için kişi başı 30 dolar veriyorsunuz, hadi saat 22:00'da müzisyenler değişince hala oturacaksınız ikinci tarife başlıyor, bir 30 dolar daha kişi başı. Bir de tabi "caz müzik seviyorum" çok iddialı bir söylem. Neyini seviyorsun derler, sen de bilmiyorsan böyle bizim gibi "şimdi bu çok enstürmanteldi bize fazla geldi" der kalırsın. Yine de denemiş olduk.

http://www.bluenote.net/newyork/index.shtml




Sonra anneleri Phantom of the Opera'ya götürdük.Ömer pek çok kez izlemiş, ben de annelere takıldım. Bence pek de iyi yaptık. Zorlu Performans sanatları tabi çok iyi olmuş İstanbul için ancak orkestrasız müzikal izlemek ne kadar müzikal izlemekten sayılır, bilemedim. Umarım Phantom of the Opera orkestrasıyla gelir İstanbul'a.




Daha yola çıkmadan başlamıştım Tom Hanks sayıklamaya, zira o aralar Lucky Guy'da oynuyordu Broadway'de, yani geçen sene, 2013'te. Tabi bilet fiyatları 100 dolardan fazla, üstelik yer yok. Ama yılmadım, bir gün tiyatronun kapısına dayandım. Gişedeki kişi de "yarınki oyundan yarım saat önce gelin, ayakta biletler çıkıyor 20-30 tane, sırayla satıyoruz" dedi. Ertesi gün girdik sıramıza, illa izleyeceğiz. Ama sağolsun annem Brooklyn'de tuttuğumuz eve yalnız dönemeyince Ömer'i sırada bırakıp annemi eve bıraktım. Üstelik durakları benden iyi biliyor ama dili olmayınca ya kaybolursam korkusundan benim götürmem gerekti. Dönüşte oyunu resmen kaçırıyordum, ya almazlarsa diye, bir koşuşum vardı metrodan tiyatroya, aman Allahım. Gerçekten kalpten gideceğim şurada dedim. Neyse ki karışık değil hiç sokaklar ama haritaya bile bakmadan sora sora koştum. Ve on beş dakika gecikmeyle girdim içeri. Ayaktaydık ama o kadar düzgün bir sistem yapmışlar ki, en arka sıranın arkasında kadifeyle kaplayıp kol yaslama yeri yapmışlar. Yani yorulmadan ayakta durabildik yaslanıp. Zaten Tom Hanks gazıyla yorulsak da anlar mıydık bilmiyorum. Bir de gerçekten çok komik: kişi başı 30 dolardı biletler, hatta 29. 




Bu resimde göremediğiniz kişilerden biri Tom Hanks yani. Ne o öyle çok sıkıcı "gördüğünüz üzere" ile başlayan cümleler. Biraz da "hayal ettiğiniz üzere" olsun değil mi ama! Hayal et gerçek olsun!

Oyunun metnini, "When Harry Met Sally"nin yazarı Nora Ephron kaleme almış. Ancak biz, bir gece öncesinden çıtayı fazla yükselttiğimiz için Hanks dışında kesmedi. Hanks ise yine farklı bir karaketer yaratmış özenle. 

Ve bu tatilin tepe noktası Sleep No More oldu. 



Maskelerinizi takın ve büyülü bir yolculuğa hazırlanın. Öyle bir Macbeth ki öncekilerle alakası yok. Tam bir New York Macbeth'i, tam bir New York deneyimi. Anlatıp büyüyü bozasım yok ama şöyle maddeleyebiliriz: 

• Oyundan önce size bir mail geliyor. Oyuna gelirken çanta almayın, gözünüz bozuksa gözlük kullanıyorsanız lens tercih edin, rahat ayakkabılar giyin şeklinde uyarıların olduğu. 
• Oyunda size iskambil kartları dağıtılıyor. Bu kartlara göre asansörlere alınıyorsunuz. Tavsiyem beraber gittiğiniz kişiden/ kişilerden mutlaka ayrılın ki birbirinize görmediklerinizi anlatabilesiniz. Nasılsa her şeyi göremeyeceksiniz. Hem bu bireysel bir deneyim, yapışmayın sevgilinize/ arkadaşınıza. 
• Oyun beş katlı bir otelde geçiyor. Her katta bir başka macera. 
• Başlangıçta size "Bu kişisel bir deneyim. Ne kadar meraklıysanız o kadar çok şey öğrenceksiniz" uyarısı yapacaklar. Aman sakın benim gibi ortalıkta ne kitap varsa bakmayın, mümkün mertebe oyuncuların peşinden koşun. 
• Tabi bir de maskeleriniz var. Yukarıdaki fotoğrafta olduğu gibi herkesin taktığı. Bu maskeler, zaten loş olan ortamı daha da büyülü kılıyor. 
• Oyun, İngiliz Punchdrunk ile Boston'dan American Repertory Theater ortak yapımı. McKittrick Otelin farklı odalarında sizi "Eyes Wide Shut" filmindeki gibi bir ortam saracak. Beyaz maskeli seyircilerin arasında da oyuncular var, hatta siz de bazı yerlerde bir oyuncusunuz aslında, bir parçasısınız atmosferin. Konuşmak yasak. Oyuncular da beden diliyle, danslarla oynuyor. 
• Son bir uyarı: girişteki otel lobisi müthiş güzel caz çalıyor. Çıkışta hemen terk etmeyin mekanı! Hazır 60'ların New York'una gelmişken, tadını çıkarın!

Daha fazla bilgi için: http://sleepnomorenyc.com/#share. 

Vee... Tatillerin en fena kısmı dönüştür, dönmemek için Patti Smith'in Just Kids adlı kitabını okuyun. Chelsea otelde dönemin müzisyenleriyle gezinin, ve böylece Türkiye'de de olsanız New York seyahatinizi uzatın! 

---

Sleep no more'dan bir kare. Herkes bu maskelerle oyunu izliyor! 

Blue note jazz club